Fyrirheitna landið Evrópa

Það er ekki oft sem Íslendingar lenda í að stór hópur laumufarþega komi sér fyrir í geymslurými eða flotkvíum báta sinna eins og gerðist nú á dögunum. Slíkt er hins vegar nær daglegt brauð á Miðjarðarhafinu þar sem þetta gerðist. Fólk frá hinum ýmsu Afríkuríkjum, í langflestum tilfellum ungir karlmenn, leggja líf sitt að veði til að komast til fyrirheitna landsins Evrópu. Því miður heyrir til undantekninga tilfellin sem fréttist að allur hópurinn hafi komist lífs af. 

Við getum aðeins byrjað að ímynda okkur þær hryllilegu sálar- og líkamskvalir það hefur í för með sér að ferðast um ekki svo hlýtt Miðjarðarhafið í flotkví, marrandi í hálfu kafi án nokkurs útbúnaðar, matar eða drykkjar. Haldandi dauðataki í flotkvína, svefn- og máttvana og taka loks eftir að eitthvað af samferðafólki þínu er farið að fljóta máttvana í kringum þig. 

Reglulegar fréttir af slíkum laumufarþegum, oft illa úti leiknum og örvæntingarfullum sendum aftur til síns heima eftir að þeim er náð, bera hinsvegar ekki með sér fréttirnar af þeim sem komast alla leið til fyrirheitna landsins. Oft eru það heilu fjölskyldurnar sem hafa lagt allt sitt fjármagn undir til að einn úr fjölskyldunni komist til Evrópu. Vonir heils smáþorps liggur oft á herðum eins ungs manns, að hann komist til Evrópu þar sem næga vinnu er að fá og að peningarnir fari að streyma heim. Sögur eins og hvernig í Evrópu allir fái nýja skó í hverri viku ganga fjöllunum hærra og er Evrópa glædd ævintýralegum vonarljóma um betra líf. 

Raunveruleikinn sem bíður þessara ungu manna er hins vegar all fjarri þeim vonum sem bundnar voru við hið hættulega ferðalag og þær fórnir sem færðar hafa verið. Án landvistar eða atvinnuleyfis bíður þeirra ekkert nema gatan og leit í ruslatunnum eftir fæði. Ef þeir gefa sig fram við yfirvöld verður þeim umsvifalaust snúið aftur til síns heima. Heim í þorpið sitt geta þeir hins vegar ekki aftur snúið tómhentir, mislukkaðir. Án formlegra pappíra frá yfirvöldum eru þeir hins vegar ekki til í landinu. Þeir geta ekki leitað sér að vinnu, sótt tungumála- eða önnur námskeið eða leigt sér húsnæði. Staðan er óbærileg á sama tíma og Evrópa er enn að herða reglur um innflytjendur. Nýr forseti Frakklands mun jafnvel senda til baka ólöglega innflytjendur sem þrátt fyrir allt hafa náð að koma undir sig fótunum og eru jafnvel búnir að vera búsettir í landinu í tugi ára. Framtíðin er því döpur fyrir þá fáu sem komast lífs af til fyrirheitna landsins.